Island in the sun

Het zat ons niet mee. Nadat de boot naar El Nido op zondag was geannuleerd werden we ook op maandag teleurgesteld. Beide dagen stonden we wel met onze volledige bepakking om half acht klaar bij de haven. Flink balen dus. We gokten het er niet op de volgende dag en boekten een vlucht, direct van Busuanga naar Cebu City. Onze laatste avond in Coron ontmoetten we een groepje Nederlanders waarmee we die avond een paar borrels deden in de lokale reggaebar. Het was nog even spannend dinsdag. Een half uur voor onze vlucht regende het gigantisch; mijn buurman op het vliegveld vertelde me dat dit al de vijfde achtereenvolgende dag was dat hij op het vliegveld zat te wachten. Alle vluchten werden telkens geannuleerd. Wij hadden wel geluk. Na een half uur was het droog en stegen we op. Jammer van de rest van Palawan maar we willen toch ook wat zon, zee en strand.

Op Cebu scheen de zon wel! We pakten direct die middag de bus naar het kleine haventje van Maya, in het noorden van Cebu. Rond half tien stapten we als laatste uit de bus voor een lodge, de enige in Maya. We werden met open armen ontvangen door een ouder echtpaar die het oprecht heel leuk vonden dat we bij hen gingen overnachten. 

Na een prima ontbijt pakken we rond half tien de boot naar Malapascua! Een half uurtje varen en we zijn er. Het is alles wat je je voorstelt bij een tropisch eiland; mooie stranden, heldere zee, wuivende palmbomen en alleen zandweggetjes om je over het eiland te verplaatsen. Malapascua is vijf jaar geleden volledig verwoest door een cycloon, maar daar zie je nu vrij weinig meer van. We vinden een goedkope en eenvoudige kamer bij Mr. Kwiiz resort. We hebben een kamertje met ventilator en klein badkamertje, waarvan de douche niet zo best is. Maar dikke prima voor als je lowbudget reist! Het eten in het bijbehorende restaurantje is spotgoedkoop maar  heerlijk. Van Petra moest ik nog even onze huiskat benoemen, die nadat wij haar één avond wat water en een stuk rijstwafel hebben gegeven elke avond trouw voor onze deur zat te wachten.

Malapascua is best toeristisch. Veel toeristen komen hier om te duiken met de thresher haai; deze haai zijn staart is net zo lang als de rest van zijn lichaam. Prachtig dier, maar alleen te zien op 30 meter diepte dus helaas niet voor ons. Langs het strand heb je veel resorts en restaurants. Leuke tentjes waar je op een zitzak op het strand tussen de palmbomen over de turquoise zee uitkijkt. Zwaar leven hebben wij toch. Bij deze restaurantjes kan je alles krijgen van pizza tot pasta tot fish and chips. Niets voor ons. Wij prefereren de lokale Filipijnse keuken. Niet aan het strand, maar in het dorp. We sponsoren drie dagen lang de minder toeristische restaurantjes, bij mensen thuis, lokale gerechten, voor een derde van de prijs van je pizza op het strand. Zoals het hoort, en ook nog eens heerlijk!

We vermaken ons prima. Het eiland is klein, dus op donderdag besluiten we naar de andere kant te lopen. Van zuid naar noord duurt zo'n anderhalf uur. Aan de noordkant vinden we het mooiste strand. Prachtig wit en heldere zee. Dit is de zijde zonder resorts dus het is er ook nog eens lekker rustig! Op vrijdag gaan we snorkelen. Afgezien van een zeeslang, scholen visjes en een school inktvisjes niet heel veel bijzonders gezien, al is het wel heel tof om bij een scheepswrak te snorkelen! Verder relaxen en lezen we veel onder het genot van happy hour, tussen 4 en 8🍻.

Goed, belangrijkere zaken. Het valt ons op dat ze op Malapascua behoorlijk 'groen' bezig zijn. Overal staan prullen- en recycling bakken en letterlijk ieder restaurant boycot het gebruik van 'single-use' rietjes. Plastic rietjes worden dus geboycot wat wij erg goed vinden! Je gebruikt ze eenmalig, zijn eigenlijk behoorlijk overbodig maar komen uiteindelijk in de zee terecht. We zien zelfs metalen- en bamboo rietjes die men na gebruik afwast. Een echte openbaring om te zien, over het hele eiland zie je initiatieven voor een schoner eiland. Het ene resort organiseert een schoonmaak actie op het strand en bij de bar op de hoek krijg je voor iedere volle emmer afval die je aflevert een gratis kopje koffie. Wij denken dat deze groene initiatieven voortkomen uit wat er met Boracay is gebeurd. Boracay is een ander Filipijns eiland dat bekend staat om zijn witte stranden. Het trekt jaarlijks erg veel toeristen en is daardoor zo vervuild geraakt dat de Filipijnse regering begin dit jaar heeft besloten het eiland zes maanden voor toeristen te sluiten voor een grote schoonmaakactie. Stof tot nadenken!

Na drie geweldig mooie dagen verlaten we Malapascua en reizen we terug naar Cebu City. We vliegen naar Dumaguete om op zondag naar Apo Island te gaan. Beetje vertraging vanuit Cebu maar de vlucht duurt maar 50 minuten dus dat is geen probleem. We slapen die nacht in een mooie kamer met airco! De eerste keer sinds Melbourne dat we 's nachts weer een airco tot onze beschikking hebben. Prettig met deze hitte.

Maandag komen we na een kort tripje rond lunchtijd aan op Apo Island. De eerste indruk is geweldig! Piepklein tropisch eiland met superhelder water en wuifende palmbomen. Apo Island staat bekend om de hoeveelheid schildpadden die hier te zien zijn. Het eilandje lijkt als je er aan komt varen van de zijkant zelfs een beetje op een schildpad. We checken in bij Mario's Scuba Diving and Homestay en gaan direct naar het strand waar Petra haar geluk beproeft. Ze heeft dertig hele seconden nodig om de eerste schildpad te spotten. Wauw wauw wauw! Sinds onze reis heeft Peet iets bijzonders met schildpadden dus ze kan haar geluk niet op! Dit zijn wel echt grote jongens, zulke grote zeeschildpadden hebben we nog nooit (en nog nooit van zo dichtbij!) gezien.

We zijn hier om te leren duiken. Ik wil dit al een tijdje gaan doen, Petra twijfelt heel erg. Haar oor zit dicht en we konden niet optijd een dokter vinden om deze voor haar te laten uitspuiten. Gelukkig zijn de divemasters heel relaxed en spreken we af dat we de volgende dag een eerste duik gaan doen. Op basis daarvan gaat Petra beslissen of ze ook een duikcursus doet. We maken 's avonds kennis met Jed onze duikinstructeur en ik krijg mijn studieboek alvast. Rond tien uur gaan we slapen. Het eiland heeft alleen stroom tussen 6 en 10 uur 's avonds en dus slaapt iedereen hier vroeg:). 

Next morning, we hebben er zin in! Petra ziet het zitten met Jed. Hij legt heel geduldig alles uit en benadrukt nogmaals dat we gewoon goed gaan kijken of het lukt met Peet en haar oren. We zijn hier in het laagseizoen maar het weer is heerlijk. Betekent wel dat het heel rustig is en dus nemen ze alle tijd voor ons. We duiken met z'n drieën; dit is precies de reden waarom we voor zoiets kleinschaligs zijn gegaan. Onze eerste duik is vanaf een idyllisch strandje. Eerst doen we een paar oefeningen en daarna gaan we iets verder. Peet moet in het begin nog een beetje wennen maar overwint haar angsten en zet door. Wat een ontzettend mooie duik was dat zeg. We komen ogen tekort. Het zicht is kraakhelder en het koraal heeft alle kleuren van de regenboog. We zien drie grote schildpadden en prachtige vissen. Eenmaal weer aan land schieten woorden tekort. Het klaren van de oren ging, mede door Jed's geduld, bij Peet een stuk beter en dus besluit ze daar ter plekke: dit wil ik vaker doen. We doen de duikcursus samen!

Dit betekent ook: aan de studie! Die middag doen we nog een duik. Eerst de oefeningen (wat te doen in geval van nood, doe je duikbril onder water af en weer op, en hoe maak je je duikbril onder water schoon), daarna weer op avontuur. Andere plek, dus ander koraal, andere vissen en ander licht. Ook deze plek is schitterend, we hebben weer erg genoten! We zijn er na de eerste dag al achter dat we geen betere plek hadden kunnen kiezen en hier hele mooie dingen gaan zien. De duikschool/guesthouse is ook een schot in de roos. Leuke mensen, mooie locatie en goed eten.

Dag twee van de duikcursus verliep iets minder voortvarend. Wederom waren we op mooie plekken en we deden onze oefeningen op zo'n 5 meter diepte op de bodem, naast een grote schildpad die lekker lag te luieren. Petra had het erg koud dus gingen we een stukje zwemmen. Eerst ging het iets beter, totdat ze duizelig en niet lekker werd. Gelukkig bracht Jed haar zonder problemen naar de oppervlakte maar de schrik zat er goed in. Helaas heeft ze hier in onze laatste drie resterende duiken toch nog wel wat last van gehad. Uiteindelijk zijn we tijdens onze zesde en laatste duik toch nog samen afgedaald naar de benodigde 18 meter. We zwommen over koraal en door scholen visjes langs een gigantische afgrond. Heel erg tof en super mooi. Het is zo'n andere wereld dan wij gewend zijn!

Aan het einde van de dag maken we ons klaar voor het examen. We hebben de afgelopen dagen veel geleerd, gelezen en gestudeerd. We slagen allebei met vlag en wimpel en zijn dus beide officieel gecertificeerde duikers! Super tijd gehad op Apo Island. Ik had hier zo nog een week door kunnen brengen. Ga je naar de Filipijnen? Ga hier dan duiken, je zal versteld staan hoeveel je ziet.

De volgende dag nemen we de vroege boot terug naar het eiland Negros. Hoewel we nog drie dagen hebben op de Filipijnen voelt het toch een beetje alsof onze tijd hier er al op zit. We brengen de laatste dagen door op Cebu. Zo bezoeken we na Apo Island een aantal watervallen. We huren op donderdag 21 juni een motor en rijden via een modderige bergweg naar een prachtige waterval. Voor de afkoeling nemen we een duik; we zijn de enige! Ik weet niet of het komt doordat wij deze in NL niet hebben, maar ik heb iets met watervallen, altijd al gehad. De kracht van al dat water dat naar beneden klettert! Zoals we al vaker gezien hebben in Azië zijn de watervallen hier prachtig! Helder turqoise water en een aantal poeltjes waar je in kunt zwemmen. De Kawasan Falls zijn waarschijnlijk de bekendste watervallen van Cebu, zo niet de Filipijnen. Je kan hier canyoneering doen; je begint in de bergen en springt of zwemt via watervalletjes naar beneden. Je komt hier uit bij de Kawasan Falls. Het is hierdoor een erg toeristische plek, waar de hele dag grote groepen mensen rondhangen en zwemmen. Wij willen dit ontwijken, maar wel de falls zien. Dus sliepen we in een hostel vlak naast de ingang van de falls en stonden we om 7 uur bij de ingang. Prachtig, het rijk helemaal alleen! Hordes toeristen zijn er niet dus kunnen we op ons dode gemak mooie foto's maken en ronddobberen in de verschillende poeltjes. De avond daarvoor eten we bij een leuk restaurantje aan het water met een Filipijns meisje dat we in het hostel ontmoetten.

We hebben voor deze blog ook een aantal filmpjes online gezet. Klik hiervoor in het menu bovenaan op Video's en enjoy!

Het is slechts een half uurtje met de bus naar Moalboal. Duikbestemming nummer één op het eiland Cebu, vooral vanwege de zogenaamde sardine run. Net als op Apo Island kan je hier vanuit de kust snorkelen en schildpadden zien. Daarnaast leeft vlakbij het strand een school van zo'n miljoen sardines! Ik wil graag gebruik maken van mijn splinternieuwe Padi Open Water certificaat en dus duiken met deze school visjes. Petra vindt het toch nog wel een beetje spannend dus kiest ze ervoor zelf te gaan snorkelen. Ook op die manier kan je de sardines zien, en schildpadden!

Rond drie uur ga ik het water in. Terwijl ik me uitsloof in het water geniet Peet van een massage. We doen een shoredive, dus je loopt zo de zee in met je duikuitrusting. Super vet om al die sardines te zien. Ze bewegen symchroom dus ze maken de mooiste vormen en doordat het licht van boven komt zwem je letterlijk in een grote wolk vissen. Daarnaast zien we nog wat andere mooie vissen, zoals een lionfish, en grote felgekleurde garnalen. Mooie dingen gezien, maar het koraal en de locatie is lang niet zo mooi als op Apo Island. We zijn echt verwend😜.

Nu is het al de laatste dag op de Filipijnen. Morgenochtend vliegen we via Kuala Lumpur naar Sri Lanka. De Filipijnen waren echt prachtig, al is het jammer van de rest van Palawan. Maarja, het weer heb je niet in de hand dus dan moeten we nog maar een keer terugkomen. Na Coron hebben we alleen maar mooi weer gehad, een klein buitje uitgezonderd. Het land is zo groot dat hier echt genoeg te zien is voor meerdere vakanties.

Er viel ons een aantal dingen op:

De locals noemen je allemaal Sir of Ma'm. In het begin dachten we dat ze Petra telkens Mum noemden. Dit is anders dan andere Aziatische landen waar ze het houden bij Mister en Miss.
Ze spreken allemaal behoorlijk goed engels! Zelfs tv- en radiocommercials zijn regelmatig gewoon in het engels.
Toch zijn er ook veel Spaanse invloeden (de valuta is bv de peso) omdat de Filipijnen een kolonie van Spanje is geweest.
Hanengevechten zijn populair. Overal zie je hanen zitten met een touwtje om hun poot. De hanen worden getraind om andere hanen aan te vallen en tijdens een gevecht krijgen ze een mesje om hun poot. Het gevecht is afgelopen als één van beide hanen dood is.ik hen dit een paar keer gezien op Apo Island. Petra wou er niks van weten. Locals kunnen geld inzetten op de hanen. We vinden het maar een gruwelijke manier van vermaak.
Het zeewater is hier alleen maar boven de 30 graden geweest, heerlijk warm! En zo blauw en helder!
De Filipijnse keuken is een beetje een mengelmoes van andere Aziatische keukens. Filipijnse lekkernijen als Balut (gekookt ei met embryo) hebben wij ons niet aan gewaagd.

 Op naar een nieuw avontuur!