In the end

En zo kwamen we aan bij de laatste twee weken van de reis van ons leven. Na een heerlijk verblijf in Sri Lanka hadden we nog twee warme en drukke weken voor de boeg. India heeft me eigenlijk altijd wel gefascineerd. Van vroeger toen ik in de Donald Duck plaatjes zag van een Duckstad equivalent van India totaan het Indische eten dat we zo vaak hebben gegeten. Hier wou ik wel graag heen! We landden op zondag 8 juli in de middag in New Delhi.

We kunnen niet spreken van een cultuurschok, maar potverdorie we moesten wel even wennen aan de nieuwe omgeving. In tegenstelling tot veel andere Aziatische landen wil letterlijk iedereen wat van je. Meestal om de verkeerde redenen. Het begon op het vliegveld al: taxichauffeurs die ons wel even weg brengen voor een 'zacht prijsje', lees: het vijfvoudige van de reëele prijs. Toen we uiteindelijk in een vooraf betaalde taxi zaten besloot de chauffeur halfverwege dat hij te weinig geld had gekregen.

New Delhi is in your face. Chaotisch, druk en bloedheet. Overdag stijgt het kwik tot ongeveer 40 graden, 's nachts is het niet kouder dan 30. Overal wordt gewaarschuwd voor oplichters: boek je eigen treintickets, luister niet naar mensen die zeggen dat je trein geannuleerd is of dat het treinstation is afgebrand en als je ergens een foto van maakt vraag de mensen die toevallig in je foto staan dan of dat oké is. Het komt namelijk voor dat ze daar geld voor willen hebben. De eerste dag voelden we ons een beetje een wandelende portemonnee, want zo zien veel mensen je. In zowel Sri Lanka als de Filipijnen was dit precies omgekeerd dus we moesten echt even schakelen zoals je misschien wel begrijpt.

Maar goed, let's not judge a book by it's cover. We zijn nu alleen nog maar in één van 's werelds drukste steden. Die middag vermaken we ons in Delhi met een aardige riksjachauffeur. Hij brengt ons naar de grootste moskee van India, waar we even weer een trekpleister op zich zijn. Mensen staan in de rij om met 'Queen Petra' op de foto te mogen. Mede daarom zijn we er vrij snel klaar mee en gaan we door naar de lokale spice market voor een chai thee. Leuke middag gehad wel!

Dinsdagochtend heel vroeg stappen we in de trein naar Agra. De naam van deze stad doet ons denken aan Agraba, de stad waar Disney's Alladin zich afspeelt. Jeugdsentiment voor ons beiden! (Mijn eerste film in de bios waar ik met mijn vader heen ging) Grote trekpleister in Agra is de wereldberoemde Taj Mahal, met een beetje verbeelding net het paleis in Agraba. We blijven maar één nacht in Agra om de Taj te zien, en het Agra fort. 

Hoewel Agra ook een grote stad is vindt vooral Petra het al veel beter dan Delhi. Na ingecheckt te hebben in ons hotel koelen we eerst even af in de airco, vervolgens zoeken we een tentje om te lunchen. We zitten niet in het toeristische gedeelte dus het is een beetje lastig om een restaurantje te vinden. Uiteindelijk eten we op aandringen van een vriendelijke man bij een mini restaurantje waarvan je vantevoren zou zweren dat je er voedselvergiftiging of ten minste reizigersdiaree aan over zou houden. Maar gelukkig hebben we geen van beiden last! We eten thallis, soort brood met diverse curries, heerlijk.

Na de lunch struinen we naar Agra Fort. Aan de rand van de stad ligt dit gigantische rode fort. Het is bloedheet maar we vermaken ons opperbest. Prachtig fort! Petra wordt weer gevraagd en ongevraagd gefotografeerd, totdat ze er geen zin meer in heeft. Je blijft bezig. Als we rond zijn geweest rijden we met een autoriksja naar de Taj. Alsof we bij de douane op een vliegveld staan wordt onze tas door het rontgenapparaat gehaald en we moeten de tas openmaken. Betuttelend kijkt het vrouwtje ons aan als ze, let op, een pakje met koekjes, een pak kaarten, een tripod-standaard voor mijn gopro en een pritstift uit te tas vist. Dit mag absoluut niet naar binnen. Verbaasd zeg ik tegen haar dat ze die spullen hier maar laat liggen, dan halen we ze straks weer op, waar hebben we het nou uiteindelijk over. Maar nee, dit moet ik echt in een kluisje leggen 200 meter verderop. Geïrriteerd loop in dan maar naar een kluisje.

Uiteindelijk zijn we aan het einde van de middag binnen, bij de Taj Mahal! Dit is één van de redenen waarom we naar Noord India zijn gegaan. Schitterend gebouw zeg! Zo knap dat ze zo'n mooi gebouw konden maken van marmer in 1640.  De Taj is geen moskee of paleis zoals velen denken maar een mausoleum. De Maharadja in 1640 heeft het laten bouwen voor zijn derde vrouw die is bezweken tijdens een bevalling. Zijn vrouw en hijzelf liggen zelf in de tombe onder de Taj.

Rond 18:00 lopen we naar buiten en zoeken we een restaurantje. We vinden er eentje met een prachtig uitzicht vanaf een dak. Zo zitten we met een koud biertje naar de ondergaande zon op de Taj te kijken. Overal zie je apen, makaken volgens mij, van dak naar dak springen en kleine jongetjes laten tegen zonsondergang hun vliegertje op vanaf het dak. We waanden ons even in The Kite Runner. In combinatie met heerlijk eten en uitzicht op de Taj een perfecte afsluiter van de dag.

De wekker gaat al om 04:15 want rond 5 uur vertrekt onze trein naar Ajmer. We slaan Jaipur over, even genoeg grote steden gehad en daarnaast afgeraden door andere reizigers die we tegenkwamen. Via Ajmer reizen we met een spotgoedkoop boemelbusje naar de voor hindoes heilige stad Pushkar. 

Het meer van Pushkar is heilig. Langs het meer zie je de bekende trappetjes naar het water, waar gelovigen zich onderdompelen in het water. De stad trekt vele hindoes en dat is te merken! Alle vrouwen lopen in de traditionele, felgekleurde gewaden en de mannen hebben allemaal een lange baard en gekleurde tulband. De baden waarin mensen zich onderdompelen mogen we absoluut niet fotograferen en binnen 10 meter van het water moet je op blote voeten. Heel bijzonder om dit tafareel te zien. Wel eens iets over gezien op televisie maar de sfeer is iets totaal anders dan wij ooit hebben meegemaakt. Het water is overigens erg smerig. Onder andere de as van Ghandi zou erin zijn uitgestrooid, en dat draagt volgens de hindoes alleen maar bij aan de hoe heilig de plek is. In Pushkar kan je geen alcohol krijgen of vlees eten, maar bij het eerste beste restaurantje wordt ons wiet aangeboden. Dat mag dan weer wel! Alle restaurants serveren alleen vegetarisch. Geen probleem voor ons.

Overal lopen of staan koeien op de wegen. De dieren zijn hier heilig en gaan en staan waar ze willen. In het chaotische verkeer hebben ze altijd voorrang en het is dus geen uitzondering dat ze voor een flinke opstopping zorgen. We hebben wel echt hele grappige dingen gezien: koeien die van een klein boompje staan te eten, een koe die een motor gebruikt om op zijn rug te krabben of koeien die stiekem proberen te eten van uitgestalde groenten op de markt. Een vreemd maar wel heel grappig tafareel. 

Ook in Pushkar moeten we alert zijn op oplichterspraktijken. We zijn vooraf gewaarschuwd voor de 'priesters' bij het meer die geld afhandig proberen te maken door gebedjes voor je te doen en armbandjes aan je te geven. Vrij weinig van gemerkt overigens, al wil iedereen je maar wat graag bloemen in de hand drukken die je dan moet offeren aan het meer, om vervolgens een donatie te doen. Geen trek in dus we weigeren iedereen die ons met bloemetjes richting het meer wil leiden.

Onze volgende bestemming is Chittorgarh. Eerst weer met het boemelbusje terug naar het busstation van Ajmer. Onderweg wil Petra's buurman dat ze haar handtekening op de palm van zijn hand zet. That's a first for us! Met een half uurtje vertraging zitten we uiteindelijk in de bus naar Chittorgarh.

Het fort (garh) van Chittor is het grootste fort van India. Het torent hoog boven het kleine stadje uit en ziet er zeer indrukwekkend uit. Ons hotel ligt heel nice binnen de muren van het fort! Super tof, we hebben vanaf het dakterras een mooi uitzicht op de hoge muren, groene bomen en in de verte beneden het stadje Chittor. We rijden een dagje rond met een scooter om zo het grote fort te bekijken en we trekken dus veel bekijks. Er worden ons baby's in de handen gedrukt en mensen willen met ons op de foto terwijl we hun hand schudden. Mooie plek is het, met ruïnes met apen, prachtige hindoeistische tempels en we hebben zelfs een aanvaring met een slang!  Helaas is Petra niet helemaal fit vandaag. Valt ons nog mee dat het zo lang heeft geduurd voordat één van ons niet lekker werd😉.

De volgende dag checken we uit en gaan we met de local bus naar Udaipur. Goedkoop ritje en 'slechts' 2,5 uur dus prima te doen. Er is een festival gaande in Udaipur, en hierdoor is het erg lastig een tuktuk te vinden die ons naar het hotel kan brengen dus dat werd sjouwen met de dikke backpacks. Eenmaal aangekomen was het hotel op slot, de eigenaren stonden doodleuk te feesten op straat! Uiteindelijk iemand gevonden en onze spullen op de kamer gezet. Die is niet schoon, de lakens waren niet verschoond. We geven de eigenaar de kans de kamer schoon te maken en gaan ondertussen een rondje door Udaipur lopen en wat drinken. Udaipur wordt ook wel 'The White City' genoemd vanwege de vele witte paleizen. 's Avonds eten we bij een leuk restaurantje en bij terugkomst heeft de eigenaresse de kamer gelukkig wel schoon gemaakt. Stukken beter!

De volgende dag is het slecht weer. Het regent af en aan en is de hele dag grijs en bewolkt. Prima weer om het stadspaleis eens te gaan bekijken. Dit is het grootste paleis van India wordt ons verteld. Mooie architectuur en dergelijke maar de informatie over de vele maharadja's die hier hebben gewoond kan ons niet echt boeien. Daarnaast is Peet helaas toch nog niet helemaal fit, dus na een paar uur ploffen we op een zitzak neer bij een restaurantje voor een verkoelend drankje. We moeten online nog een bus boeken naar Jodhpur maar het internet in Udaipur doet het nergens. Er wordt ons verteld dat ze het internet twee dagen hebben afgesloten vanwege examens en zo proberen ze fraude tegen te gaan. Wij vinden het maar een bizar verhaal. 's Middags doen we het rustig aan en genieten we van een el cheapo traditionele massage; Petra wordt met een scooter bij iemand thuis door de vrouw des huizes gemasseerd terwijl ik gemasseerd wordt in een boekenwinkel annex tourist information annex massage salon. 's Avonds kijken we de WK-finale. Jammer genoeg wint Kroatië niet.

De volgende dag is het weer een stuk beter. We doen het 's ochtends rustig aan en gaan die middag met een bootje het meer van Udaipur op. Midden in het meer ligt een hotel in een historisch pand dat bekendheid heeft verworven als set van de James Bond-film Octopussy. We relaxen wat op een ander eilandje en Petra schrijft hier in haar reisboekje. Dit heeft ze trouw al die maanden volgehouden en ze is nu al bezig met boek nummer 4! Met pritstift en schaar knipt en plakt ze stapels brochures en toegangstickets aan flarden, dus het resultaat mag er wezen.

's Avonds pakken we een bus naar onze eennalaatste bestemming: Jodhpur. De blauwe stad! Het is hier weer een stuk warmer dus we balen bij aankomst dat we geen aircokamer hebben geboekt. Na toch eigenlijk wel een prima nacht ontwaken we in Jodhpur. Vlakbij onze b&b ligt het immense fort van Jodhpur dat boven de stad uit torent. Het heeft wel wat weg van het fort van Chittorgarh, alleen hebben we nu vanaf onze b&b een geweldig uitzicht op het fort. We struinen wat door de kleine straten en bezoeken de Clocktower. Deze staat midden op de Sardar Market, een bazaar waar ze voornamelijk textiel, groente en kruiden verkopen. Dit ziet er echt zo uit als je had verwacht van een 'woestijnstad', want we gaan nu al flink richting de woestijn. Marktkoopmannetjes en vrouwtjes met felgekleurde kleren willen je aandacht om hun koopwaar te laten zien en overal ruik je kruiden, wierook en riool. Ik geniet hier echt van. We kopen wat kruiden en lunchen bij een goedkoop tentje recht onder de clocktower. Die avond eten we voor het eerst in meer dan een week weer vlees: Rajasthan Chicken Curry, op aanraden van de aardige ober. Heeeerlijk, zou pa dan zeggen!😉

Op woensdag 18 juli gaan we 's ochtends naar het fort van Jodhpur: Merangarh. Voor 600 rupiah lopen we met een audioguide door het indrukwekkende fort. Echt een hoogtepuntje, letterlijk en figuurlijk. De architectuur is prachtig en het uitzicht over De blauwe stad is indrukwekkend. Het zonnetje breekt zelfs even door en daardoor is het weer bloedheet. Op de terugweg lunchen we bij een lokaal 'rooftop restaurant': thallis it is! Die middag struinen we weer over de markt en kopen we nog een paar dingetjes. De aardige eigenaar van onze b&b vindt het prima als we (heel) laat uitchecken. Het is laagseizoen en erg rustig, dus de kamer staat voorlopig toch leeg. De prijzen zijn er ook wel naar: voor twee nachten betalen we samen €16,-. Geen geld, maar we hebben dan ook geen airco, en die heb je wel nodig met deze hitte;). We checken uit en laten ons naar het treinstation rijden. We nemen vanavond een trein die ons in 5,5 uur van Jodhpur naar onze laatste bestemming Jaisalmer brengt, midden in de Thar woestijn. Vanavond is onze laatste nacht dat we in een hotel slapen dus we boeken een iets luxere kamer dan we doorgaans doen. Het einde is nu echt in zicht!

Jaisalmer, de gouden stad! We zitten nu echt in de woestijn, 150 kilometer van de grens met Pakistan. Deze stad wordt wel de gouden stad genoemd vanwege de typische zandstenen gebouwen. Heel tof! En jawel, ook Jaisalmer heeft een fort! Vanaf het rooftop restaurant van ons hotel hebben we een mooi uitzicht op het fort.

We hebben maar twee dagen in Jaisalmer voordat we ons terug moeten begeven naar Delhi. Op de eerste dag gaan we daarom direct op kamelensafari! Toeristische trektocht bij uitstek in Jaisalmer. Tegen het einde van de middag brengt een mannetje van het hotel ons samen met een Spaans gezin en een Italiaanse jongen naar de woestijn. We gaan zo laat op de dag omdat de hitte dan iets minder is. Eenmaal aangekomen bij het startpunt krijgen we allemaal een kameel (die dieren zijn groot!) en beginnen we aan onze tocht naar de plek waar we gaan overnachten. Het licht is heel mooi vanwege de ondergaande zon dus we kunnen mooie plaatjes schieten, en we vermaken ons goed! Rond zes uur komen we aan en mogen wij in de duinen naar de zonsondergang kijken terwijl onze gidsen het kamp opslaan en diner koken. Na een simpele maar prima maaltijd en een biertje gaan we tegen 10 uur allemaal liggen op onze stretcher in de buitenlucht. Het dreigt nog even te gaan onweren maar het blijft bij wat flitsen en veel wind. Hele leuke ervaring om in de woestijn tussen de kamelen te slapen! De volgende ochtend zien we de zon opkomen en na het ontbijt beginnen we aan de terugweg.

Hoewel we maar één nacht in het hotel hebben betaald mogen we, omdat we de tour bij hun hebben geboekt, de hele dag nog gebruik maken van hun faciliteiten. Bijzonder gastvrij en goede service! Zo kunnen we nog ff douchen en gebruik maken van het zwembad. 's Middags lopen we door Jaisalmer en ontdekken we het fort. Erg mooi met kantelen, grote toegangspoorten en smalle steegjes. Het is erg warm dus laat op de middag nog even weer afkoelen in het zwembad;).

En dan zit onze reis er zo goed als op! Het rare gevoel overheerst momenteel toch wel. Vanavond stappen we in de trein die ons in 19 uur terug brengt naar Delhi en zaterdagnacht vliegen we terug naar huis. India was een ervaring apart. Delhi gaf ons een beetje een valse start maar de rest van Radjasthan was prachtig! Vele mooie oude gebouwen en we hebben hele lieve en gastvrije mensen ontmoet. Eén ding is zeker, voor India heb je meer tijd nodig. Het land is groot en er is veel te zien en ervaren. Je ziet wel veel armoede, wat schrijnend is, en enige oplettendheid is wel vereist, maar de vriendelijke mensen, bijzondere cultuur en het overheerlijke eten (to die for!) voert de boventoon. 

Na bijna twintig maanden, twaalf landen, ontelbare afgelegde kilometers in bus/trein/vliegtuig/tuktuk, uren te hebben gewacht, voor Petra 47 gelezen boeken en voor mij 34, duizend onvergetelijke ervaringen en ik wil niet weten hoeveel uitgegeven euro's gaan we weer terug naar 'real life'. Het was niet altijd even makkelijk maar we zouden iedere seconde zo opnieuw doen. Eén van de conclusies die we na deze reis in ieder geval wel kunnen trekken is dat we het in Nederland hartstikke goed hebben. Het is misschien niet het meest spectaculaire land, er zijn misschien iets te veel regeltjes, er wonen te veel mensen en alles gaan op een te gestructureerde manier, maar dingen als gezondheidszorg, economie en veiligheid zijn natuurlijk veel belangrijker. En bovendien: we zouden onze vrienden en familie niet willen missen! Daarom hebben we veel zin om terug te gaan en jullie allemaal weer te zien. Wij hopen dat jullie het leuk vonden om ons op deze manier te volgen. Wij vonden het in ieder geval erg leuk om de blogs te schrijven:). Tot snel!