On the road again

Hey! Leuk dat je onze blog weer leest! Wij vervelen ons nog niet aan de andere kant van de wereld. 

Op 18 juli gingen we op aanraden van Steve hiken naar de top van Mount Roy. Deze berg ligt naast Lake Wanaka. In zo'n 4 uur loop je naar boven en terug naar beneden. We hadden een goede dag uitgekozen, want het was 's ochtends al een stuk helderder dan de dagen ervoor. Zo begonnen we rond 10 uur aan de wandeling. 1500 meter omhoog, en heel erg steil. Het was het dubbel en dwars waard. Eenmaal boven de wolken was het uitzicht waanzinnig. Het mooiste uitzicht dat we tot nu toe hebben gezien, prachtig! Mooie besneeuwde toppen en wolken in de vallei. 

Na tien dagen bij Steve in Wanaka te hebben gewoofd namen we op dinsdag 18 juli afscheid. Het was tijd om verder te reizen. Steve was erg blij met het verrichte werk; de houtstapel waar we dagen aan gewerkt hebben noemt hij voortaan 'The Dutch Dyke'. We wouden graag Mount Cook zien, dit is de hoogste berg van NZ, dus reden we die dinsdag richting Mount Cook Village. Prachtige rit, maar hoe dichter we bij Mt. Cook kwamen, hoe donkerder de lucht werd. Er zijn veel mooie wandelingen in de omgeving, maar na 2 dagen en nachten in de regen vonden we het wel mooi geweest. Op dag drie reden we weer verder, maarrr.... sneeuw! Heel veel sneeuw! Zonder sneeuwkettingen reden we met 40 kilometer per uur over de snelweg naar Twizel, zo'n 55 kilometer verderop. Het ziet er prachtig uit, maar erg plezierig rijden is het niet. Diezelfde middag reden we door naar Lake Tekapo. De snelweg was door hevige sneeuwval eerst dicht, maar gelukkig konden we aan het begin van de middag toch onze reis voortzetten. Onderweg kochten we een kilo zalm voor $15! Vis is hier reteduur dus zo'n koopje konden we niet laten liggen. Wel vier dagen van gegeten: heerlijk! Ook bij Lake Tekapo lag heel veel sneeuw. Optimisten als we zijn wouden we eerst, om de kosten laag te houden, in de auto slapen. Met een voorspelling van -9 voor die nacht kwamen we hier snel op terug.

Slapen in een hostel dus! Met trots kunnen we melden dat dit het allereerste hostel is waar we hebben geslapen in Nieuw Zeeland. Het is gewoon weg behoorlijk duur. De volgende ochtend scheen de zon. Mooi landschap en meer zo met dat pak sneeuw. Het nadeel is dat alle wandelpaden en andere bezienswaardigheden gesloten zijn. Snel weer doorrijden dus. We hebben besloten om vandaag een lang stuk te gaan rijden, naar Kaikoura. Dit dorpje ligt aan de oostkust, en staat bekend om de vele walvis tochten die ze aanbieden. In november 2016 heeft een grote aardbeving dit gebied getroffen, waardoor de wegen van en naar Kaikoura grotendeels opnieuw gebouwd moesten worden. Omdat we 7 augustus met Peter en Laura-Jean hebben afgesproken in Christchurch hebben we nog een week over. Op naar Kaikoura dus! Helaas had onze auto hier geen zin in en strandden we onverhoopt in Christchurch. Een weekje te vroeg dus. Gelukkig kon de auto redelijk voordelig gemaakt worden, èn mochten we in het huis van Peter en Laura-Jean slapen. Ze waren zelf een weekendje weg. Zo lief!

De volgende dag dus alsnog richting Kaikoura gereden. Mooie rit, maar ook heel veel werk aan de weg en afzettingen. Kaikoura zelf was een prachtig plaatsje. De drie dagen die we er hebben doorgebracht was het weer ook heerlijk, dus we hebben genoten. Op dag twee hebben we walvissen gezien! Tijdens de tocht van 2,5 uur zagen we drie potvissen en zo'n 100 dolfijnen. De groep was zo groot dat je niet wist waar je kijken moest. Helaas begon de dag in mineur. Die nacht is één of andere idioot tegen onze geparkeerde auto aangereden zonder gegevens achter te laten. Een hele dikke deuk in de rechter achterdeur kan er ook nog wel bij. Aangifte gedaan, maar daar hoeven we niets van te verwachten.

Dinsdag 1 augustus reden we richting Hanmer Springs. Dit bergdorpje staat bekend om zijn thermal hot springs. Lekker een paar uur in heet water liggen dobberen. Was ook al de tweede keer hot pools in een week. Zwaar leven;). 's Middags reden we door naar Amberley. Hier hebben we 6 dagen gewoofd bij Andy en Angie. Dit stel heeft een enorm huis, zeven kinderen en veel paarden. Bij aankomst werden we begroet met een Hollandse goedemiddag. We stonden even perplex, maar het bleek dat er twee Amsterdamse jongens bij hun verbleven. Ook om te werken. Deze jongens, Jente en Stef, hebben twee jaar geleden een maand bij Andy en Angie gewoofd. Ze hebben het zo naar de zin gehad dat ze hebben besloten nogmaals een maand bij hun op bezoek te gaan, maar nu als soort van vrienden van de familie. Het was een gezellige week in Amberley. Als ik de week zou moeten omschrijven in 3 woorden ga ik voor: alcohol, paardenstront en FIFA 16. Zoals je hier misschien uit opmaakt hebben we als werk bijna de hele week paardenstront geschept. Gelukkig letten Andy en Angie helemaal niet op de tijd, alles was prima. Ook ben ik een dag meegeweest met Andy naar zijn farm. Petra werkte die dag bij het huis en kreeg die middag een uitgebreide rondleiding van Angie. Andy heeft een lap grond van 1000 hectare waar hij 260 koeien op houdt. Wij (Jente, Stef, Andy en ik) hebben de hele dag koeien bij elkaar gedreven en gesorteerd op ras en leeftijd. Andy is in zekere zin echt een Wild West-man. Hij schiet het liefst zijn eigen vlees. Toen hij mij vroeg of ik een koe wou schieten met een 7 milimeter rifle moest ik eerlijk gezegd wel even nadenken. De koe was ziek en moest uit haar lijden verlost worden. Wanneer zou ik zo'n kans nog weer krijgen? Niet snel bedacht ik mij, dus na een korte uitleg was het aan mij. Vanaf zo'n 100 meter schoot ik. Bizar hoeveel kracht er uit zo'n geweer komt. Waar in NL maak je dit nou mee, dacht ik nog.

Afgelopen maandag was het tijd om Andy en Angie te bedanken voor hun gastvrijheid. Het was maar een korte rit naar Christchurch. Deze week brengen we met Peter en Laura-Jean en hun éénjarige zoontje Israh door. Het is erg gezellig. We koken, kletsen, drinken en kijken films en series samen. Heel leuk om familie te zien zo ver van huis. 

Christchurch is nog aan het herstellen van de aardbevingen in 2011. Overal staan nieuwe gebouwen of wordt nog gebouwd. We vinden het jammer dat we de stad niet voor de aardbevingen gezien hebben, want toen zag het er heel anders uit. Bijna alle mooie historische gebouwen (ja, die stonden hier) zijn weg. Toch straalt de stad een bepaalde charme uit. Het heeft veel parken, een gigantische botanische tuin en veel hippe nieuwe tentjes. Vanwege de vele ruimte zie je hier een aantal originele dingen. Zo hebben wij vanmiddag een aantal boeken geruild bij een Book Exchange Fridge: een koelkast vol met boeken op de hoek van een kruispunt. Je mag gratis een boek ruilen, heel grappig. Ook hebben we een dansvloer gezien. Midden op straat, compleet met geluidsinstallatie en lichten. Wanneer je er een dollar in gooit gaan de muziek en lichten aan. Op deze manier hebben de inwoners van Christchurch op originele wijze invulling gegeven aan de grote lege ruimtes die zijn ontstaan door die verschrikkelijke aardbeving.

Zondag naar Sydney! Tot later!