(Sea)lion in the morning sun

Hallo vrienden en familie! Het is lente in Nieuw Zeeland! Ten tijde van het afsluiten van onze vorige blog zaten we in de 25 graden. Heerlijk! We kwamen na een lang weekend West Coast terug in Christchurch bij Peter en Laura-Jean. Op het programma: een nieuwe tattoeage voor ons beiden! In Nieuw Zeeland heeft praktisch iedereen een tattoo. Het is een groot gedeelte van de cultuur van de Maori's, en wij wilden allebei graag een aandenken aan onze tijd in dit fantastische land. Dinsdag 31 oktober en woensdag 1 november waren we aan de beurt! Vrijwillig op de pijnbank, en pijn deed het zeker😵. Bij de foto's kun je ze bewonderen.

Tijdens deze twee dagen hebben we overigens besloten in januari naar Melbourne te gaan. 1 januari verlaten we 's avonds Nieuw Zeeland voor ons volgende avontuur:)!

Donderdag 2 november namen we afscheid van Peter & Laura-Jean om door te reizen naar het Zuiden. Heerlijke tijd gehad met hun en hun zoontje Israh. Ook weer leuk om in de auto te slapen nu het warmer is (en langer licht!). We reden langs de oostkust naar beneden richting Oamaru. Onderweg lunchten we aan het strand van Charlotte's Bay bij Timaru. Die middag kwamen we aan in Oamaru, een heel mooi oud stadje met mooie oude gebouwen. Geen goedkope campings in de stad dus we rijden iets landinwaards naar een gehucht genaamd Duntroon. Hier kunnen we kamperen voor $10,- per nacht. Prima! We genieten optimaal en in de middagzon drinken we een wijntje en doen een spelletje. Dikke slaapzakken hebben we niet meer nodig die nacht. 

De volgende ochtend besluiten we iets verder te kijken voordat we naar Oamaru terugrijden. We rijden langs oude muurschilderingen van de Maori's richting Kurow. Die muurschilderingen vallen een beetje tegen (vernield, vervaagd of verwijderd en tentoongesteld in een museum). Kurow is het dorpje waar levende rugbylegende Richie McCaw vandaan komt, en daar zijn ze hier heel trots op! McCaw leidde de All Blacks in 2011 en 2015 naar de wereldbeker en staat bekend als een hele normale, nuchtere en hardwerkende man. Helaas lopen we hem niet tegen het lijf maar het lokale museumpje heeft een hele muur aan hem gewijd. Nu we toch in Kurow zijn lopen we naar de top van de Kurow Hill voor een mooi uitzicht over de vallei. We rijden die middag via een toeristische route terug naar Oamaru langs de Elephant Rocks: rotsen die inderdaad wel wat weg hebben van olifantjes. In Oamaru kun je onder andere een pinguin kolonie bekijken, maar uiteraard kun je hier alleen heen met een tour, en die zijn nooit goedkoop in NZ. We gokken erop dat we later wel een keer geluk hebben en skippen de pinguintour. Die middag lopen we wat door het schattige Oamaru en gaan we naar binnen bij Steampunk HQ, een 'museum' waar metaalbewerkers allerlei gekke apparaten hebben gemaakt. Het idee is een soort futuristische kijk op een wereld zonder stroom. Best toffe dingen gezien! Wat in Oamaru direct opvalt is de heldere kleur van het zeewater. Echt bijzonder mooi.

Tegen de avond rijden we naar een camping zo'n 25 km verderop. Prachtige camping in een bos en aan het water. 's Avonds sloven we ons uit door een heerlijke curry te koken met huisgemaakt naanbrood van Petra. Op deze camping mag je een vuurtje stoken dus natuurlijk kan ik het niet laten om daar dan ook gebruik van te maken.

De volgende dag rijden we langs de Moeraki boulders, grote ronde rotsen op het strand, richting Dunedin. We stoppen onderweg nog een paar keer, zoals in Moeraki, waar we naar een vuurtoren lopen en heel veel zeehonden zien. Helaas weer geen pinguins: die zijn erg schuw. Die middag rijden we studentenstad Dunedin binnen! Dunedin is na Christchurch de grootste stad van het Zuider Eiland, maar nog altijd qua inwoners kleiner dan Zwolle. Wel een hele leuke stad met weer mooie oude gebouwen. We merken wel dat hoe verder zuidelijk we gaan hoe kouder het wordt. Niet zo gek ook; we zijn nog nooit zo dicht bij Antarctica geweest. We hebben vlak buiten de stad een mooie gratis camping gevonden aan het strand. Leuk man, 's ochtends de dag beginnen met een strandwandeling! 

In de daaropvolgende dagen verkennen we de stad en bezoeken we de chocoladefabriek van Cadbury's omdat het toch regelmatig regent. We worden helemaal volgestopt met chocola en krijgen een lesje chocola maken. Petra is net Sjakie van de Chocoladefabriek. Een heel uur lang liep ze met een dikke grijns achter onze gids aan. Bij Dunedin ligt Otago Peninsula, het schiereiland Otago. Prachtige natuur op een paar kilometer van de stad. Hier rijden we een paar keer naar toe voor een mooie wandeling over stranden, tussen gigantische in de zon luierende zeeleeuwen door. We hebben hier zoveel zeehonden en zeeleeuwen gezien. Als je naar het Zuider Eiland gaat en je ziet er geen dan doe je in onze ogen iets niet goed.

Toen we in maart terug waren in Nederland ontmoetten we in het vliegtuig een Nederlandse man die bij Dunedin woont. Hij zei destijds: 'Als je in Dunedin bent moet je ons komen opzoeken. Mijn naam is Arson en ik werk bij het politiebureau!' Zo gezegd zo gedaan. We vonden het wel humor, dus wij naar het politiebureau en de agent achter de balie het verhaal uitgelegd. Hij zou hem wel een berichtje sturen dat we geweest zijn. Twee dagen later belde agent Arson ons op terwijl we rondreden in ons autootje. Hij herinnerde zich ons korte gesprek niet meer (verbaast ons niets, waren echt maar een paar zinnen) maar we mochten zeker wel langs komen. Hij gaf ons een adres en die avond zaten we op een super mooie plek in de middle of nowhere vlakbij Dunedin bij hem en zijn gezin thuis. Gezellig gekletst en gegeten, en we mochten blijven slapen. Geen enkel probleem. 's Avonds zat Petra met zijn dochters te praten en ging ik met zijn zoon in de tuin targetshooting: hij had net die middag zijn wapenlicentie binnen gekregen en wou graag een beetje oefenen. Prima!

Na onze dagen in Dunedin gingen we weer de natuur in. Drie dagen lang reden we door The Catlins, het  gebied tussen Dunedin en Invercargill. Bekend om zijn ruige kustlijn, vele watervallen en dunne bevolking (enkele kleine gehuchten). We sliepen drie nachten in de auto en hebben dus veel moois gezien. We hebben super mooie baaien gezien en hebben een heuse aanvaring gehad met een zeeleeuw, die om een hoekje voor de wind lag te schuilen. Natuurlijk hadden wij dat niet door en het arme dier schrok zich helemaal kapot. Net als wij trouwens, want het dier maakte zich klaar om van zich af te bijten. Het stormde behoorlijk die dagen en de temperatuur lag ergens tussen de 8 en 13 graden, koud ineens weer! Toch vind ik de nachten dat je in de auto op een hele kleine goedkope of gratis camping slaapt met praktisch niets het leukst. Het was wel een uitdaging eten te koken in de harde wind en regen maar de voldoening is dan alleen maar groter. Zo heb ik een keer een pannetje water gekookt in het ecotoilet omdat dat hokje de enige beschutting was die we hadden op de camping, haha! 

Dus, drie dagen later reden we de Catlins uit en Invercargill in. De stad opzich was niet heel bijzonder, al hadden ze hele mooie botanische tuinen in het centrum. In Invercargill gingen we weer woofen! We verbleven 5 dagen bij Jeff en Sherry. Zij hebben hun eigen bijzondere levensstijl. Sherry is diëtist en gelooft heilig in het eten van hun eigen dierlijke producten en het vermijden van vooral gluten en bewerkt voedsel. Ze hebben een aantal koeien die ze elke dag zelf melken en de melk gebruiken ze om zelf hun eigen boter, room, yoghurt en kaas van te maken. Ze hadden dus de wereld aan kaas dat bij elke maaltijd rijkelijk op tafel kwam. Heaven on earth! Interessant om haar visie over gezonde voeding te horen en vooral voor Petra interessant omdat zij natuurlijk gluten probeert te vermijden. We werken allebei in de tuin. Petra plant boompjes en ik knip de heg (5 dagen lang, de heg is bijna een kilometer lang). Het is heel gezellig en we krijgen heerlijk eten voorgeschoteld die week. Tijdens onze vrije tijd laten we eindelijk de auto eens repareren (telkens nog kleine probleempjes gehad) en wandelen we wat bij hun in de omgeving. Wederom veel natuurgebied in de omgeving. Sherry leert ons Ukulele spelen en Jeff laat ons het proces van kaasmaken zien. Op onze laatste dag rijden we naar Bluff, het meest zuidelijke punt van het vasteland van Nieuw Zeeland. Hier lopen we naar verschillende mooie uitkijkpunten op Stewart Island. Na de storm in de Catlins is het weer alsmaar beter geworden, nu ik dit schrijf hebben we al twee weken vollop zon.

Op donderdag 16 november verlieten we Sherry en Jeff en vervolgen we onze weg over de Southern Scenic Route richting Te Anau. We gaan naar Fiordland!! De route is werkelijk schitterend en na verschillende mooie plekjes komen de besneeuwde bergtoppen van Fiordland in zicht. Te Anau ligt aan Lake Te Anau en is een prima uitvalsbasis voor een bezoek aan Milford Sound. We woofen hier bij Finn en Sarah. Ze hebben een boerderij in de heuvels naast Te Anau en we werken hier in hun Italiaanse restaurant. Vanwege onze horeca ervaring wilden ze graag dat we komen helpen. Het hoogseizoen is officieel nog niet begonnen maar het restaurant is ontzettend druk. In ruil voor ons werk slapen we in een huisje op hun erf dat ze normaal gesproken verhuren. We hebben weer een waanzinnig uitzicht op de bergen en alles voor onszelf, hoe relaxed! Onze hulp in het restaurant wordt erg gewaardeerd dus we besluiten langer te blijven. We zitten hier in totaal bijna twee weken. Leuke mensen ontmoet die ook werken bij het restaurant, allemaal backpackers! Petra werkt in de bediening en ik in de keuken. Toch bijzonder hoe snel je je ergens op je plek voelt. We kennen al onze 'collega's' iets langer dan 10 dagen maar het voelt alsof we hier al langer zitten. 

In onze vrije tijd lopen we veel langs het meer. Vorige week zondag, op 19 november, zijn we naar Milford Sound geweest! Hoogtepuntje hoor! De route naar Milford Sound is al een hoogtepunt opzich. We hebben de eerste cruise van de dag geboekt, dus moeten we er al om 9 uur zijn. Ongeveer 2 uur rijden, dus half 7 zitten we in de auto. In het begin is het nog een beetje mistig maar al snel trekt de mist weg en zien we de bergen boven de wolken uitsteken. Schitterend. Onderweg stoppen we al meerdere malen bij mooie beken, watervallen en uitkijkpunten en rond half 9 komen we in Milford aan. Petra krijgt bijna een hartverzakking als een weka (loopvogel) haar enkelbandje als een lekker hapje ziet. De cruise begint goed. Het is niet druk op de boot en de zon schijnt! We hebben erg veel geluk. Tijdens de twee uur durende cruise zien we dolfijnen, zeehonden en, jawel, pinguins! Dat gebeurt niet vaak 's ochtends hebben wij ons laten vertellen. Milford Sound is niet te missen als je NZ bezoekt. Geweldige kleuren en natuur, wildlife en gigantische watervallen. Het is er allemaal. Petra heeft een filmpje gemaakt van dit moois, kijk maar eens bij video's. 

Nog maar een paar dagen Te Anau en dan vertrekken we richting Queenstown. De 'thrillseekers capital of New Zealand!' Woensdag beginnen we direct met een duizelingwekkende schommel in een ravijn, de hoogste schommel ter wereld, de Nevis Swing. Als dat maar goed gaat!

Tot horens!